Zaman...
Zaman öyle bir şey ki...
Zamanla özleyeceksin, özleyeceğim
Özledikçe susar insan,
İnsan sadece kırılınca mı susar, zannettin?
Hayır! Özledikçe, kırıldıkça, canı yandıkça da susar...
Daha sonra araya yine zaman girecek.
İlk zamanlar olduğu gibi yanmayacak canın.
Zaman yapması gerekeni yapacak ve alıştıracak!
Ve size bir sır vereyim alışmak unutmanın yarısıdır...
İyi-kötü ne geçtiyse aramızda,
Zaman hepsini kendi örtüsüyle örtecek...Ve yine unutturacak zaman beni, sana...Yine can yarası ben de kalacak...
Ancak ben de artık alıştım.
Zamanında en yakınımda olan insanların,şimdi en uzağımda olmalarına...
Alıştım ancak unutmadım.
Çünkü ben kimseyi unutmak için sevmedim...
Yine susup, hayata ve zamana karşı tavrımı ortaya koyarım.
Yine maksimum geceleri uyku tutmaz,müzikler ve kitaplara bağlanırım...
Çünkü panzehir kitaplar ve müziktedir.Yani kısacası kitaplara ve müziğe olan alışkanlığım devam eder...
