Taraxacum1

                   ~~ SON SÖZ~~DÖNGÜ~~
          
          
          Kitabın her noktasında, okuyucuyla birlikte bende bu hikayenin nasıl sona ereceğini merak ettim. Karakterleri yazarken, başlangıçta düşündüğüm andan itibaren, karakterler sürekli kendi içerisinde bir dönüşüm gerçekleştirerek bana meydan okudular. Hem kendi benlikleriyle hem de benimle savaştılar, en çokta Ade...
          
          Hikayenin başında öylesine başladığım bu kitap, ortasında benimle bağ kurup, karakterle vedalaşmak istemediğimi fark etmemi sağladı. Her bir karakter zamanla içimde yer edindi. Her bir harf, kelime, cümleye anlam katmak istedim. Hikâye ilerledikçe, sonlara doğru  onlarla vedalaştığımı fark ettim. Tecrübelerin, okuduğum kitapların, ruhumdaki izlerin belki de en küçük damlasını, hikâyenin kahramanlarıyla paylaştığım için mutluyum. Karakterlerin her birini özleyeceğim. ♥️
          
          
          

DÖNGÜ KESİT;
          
          
          
          
          "Sen hiç korkmaz mısın Koman."
          
          " Sana yetememekten, yetişememekten korkuyorum. Peki ya senin...senin korkun var mı Eva?"
          
          "Ben kaybolmaktan, kendimi kaybetmekten korkuyorum."
          
          " Sana bir söz söyleyeceğim Eva, ne zaman kaybolduğunu düşünürsen, bunu içinden tekrar et!"
          
          " Çok merak ettim! neymiş bakalım o söz."
          
          " Ama inanman lazım, inanarak söylemen lazım yoksa bir belirsizliğin içinde debelenip durursun."
          
          " Tamam Koman! söyle hadi, neymiş o söz!"
          
          "Ben insanların benim hakkımda düşündüklerinden uzağım."
          
          " Bu mu yani? Ahh hayır pek yardımcı olacak gibi değil!"
          
          " İnsan, insana yüktür Eva. Bir kambur, bir ceset taşıyorsun üstünde, zaman geçtikçe, zamanın kendisi bile üstüne biniyor. Derin bir nefes alıp, üstündekileri bırak toprağa, gökyüzüne bak, bir kere olsun insanların, kafana yerleştirdikleri düşüncelerden sıyrılıp benliğine bak, ne kadar kirli ne kadar temiz olduğuna bak. Yeter bu kadar lak lak, Güneş doğuyor, yorgun olmalısın biraz dinlen."
          
          "Güneş doğdu ama ruhum karanlıkta kaldı."

ANEKDOT
          
          "Gökyüzüne bak Ade, geçip giden yıldızlara, süzülen bulutlara her şeye rağmen uçuşan küllere bak! Zamanın içinde, saatlerin sesinde, anların mutluluğu ve rakamların acısıyla cebelleşip duruyoruz. Mutlu olduğumuz anlarda bile bizi rahatsız eden kötü anıların,ne zamanı ne saatleri dinleyip hedefe saplanan bir ok gibi kafamızda belirmesine ne engel olabilir? Bir gölge ve bir katilin hikayesi, sonu ancak ünlemle bitebilir yoldaşım. Biz aynı yolda yürüyen ama hep birbirini teğet geçen yoldaşlarız!"

Kamer <8 Radika