Zaman kayboluyor, bir yapboz gibi parçalanıp birbirine yapışıyor, ama kimse birleştirmiyor. Karanlık, köşelerden uzanıp ellerimi tutuyor, avuçlarımda bir yankı var, ama kimin sesi olduğu belli değil. Beni çağıranlar var, sesleri yankı yapıyor duvarlarda, ama hiçbiri beni bulamıyor. Yalnızım, hem hep varım hem de hiçbir yerde. Gözlerim boşluklarda kayboluyor, bakmak zor, görmekse yasak. Bir adım daha atsam, yerim değişir mi? Yoksa sadece daha derine mi batacağım?