İşte gruptaki neşeli çocuk tekrar ağlaya ağlaya gecenin karanlığına doğru çekiliyor... Geceyi atlatıp gün ışığına çıkmak benim için hem bir lütuf hemde bir eziyet. Hiç değilse karanlıkta kimseye sahte gülüşler yapmak zorunda değilim. Zor zamanlar geçirdim ve hiç iyi bir günüm olmadı belkide. Keşke çoğu gibi bunlar sadece ajitasyon yaptığım sözler olsa ve aslında hayatım çok güzel olsa ama değil. Galiba sevdiğim şeylerden bahsetmem gerek? Müzik (No.1, Müslüm Baba, Manga, Model vs.) Kitap okumak, Geçmişimi bütün gece tekrar tekrar yaşayıp kaybettiğim şeyleri ve kişileri hatırlamak. Hobilerim arasında intihar etmeye çalışmak, sigara içmek var. Bikaç yıl sonra aranızda olmayacağım ve bunu kimse fark etmeyecek. Bende edin diye kitap yazacağım. Yaşama amacımık falan yok. Kendisini 4 yıl önce toprağa verdim. Ben şu sevilmeyen ve yanlız adamım.
Tek başına dünyayı sırtlanan adam. Herkesin sürekli mutlu görüp kimsenin nasılsın diye sormadığı, dert dinleyen ama dinlenmeyen seven ama kaybdenen o kişi işte benim. Ne yaparsın, dünya böyle.