Bazen geceleri, sessizlik her yeri kaplamışken ben seni düşünürken buluyorum kendimi. Bir yıldan fazla geçti ama bazı şeylerin zamanı yokmuş meğer sevgilim. Ne kadar zaman geçerse geçsin, içimde hâlâ aynı sıcaklığı taşıyorsun. Hala, dün gibi hatırlıyorum o tanıştığımız günü Serseri'm. Gözlerimi kapattığımda yüzün, sesin, o kendine gülüşün geliyor aklıma sanki dünmüş gibi, sanki hiç birbirimizden gitmemişiz gibi. Ama gözlerimi açtığımda o eksiklik, o sessizlik yeniden çöküyor üzerime. Hani söz vermiştik? Beklemek yoktu bir daha? Hiç gitmeyecektik birlikte olacaktık biz seninle her zaman..
Sana anlatamadığım çok şey birikti içimde. Özledim demek bile yetersiz kalıyor bazen. Çünkü özlemek sadece bir duygu değil artık nefes alır gibi özlüyorum seni. Her şeyde seni arıyorum rastgele açtığım bir şarkıda, bir kokuda, bir rüzgâr esintisinde bile. Kalabalıkların içinde bile eksik hissediyorum, çünkü sen yoksun. Sen olsan Alvin, biz birbirimize yeniden aile olurduk.
Zamanın bizi biraz değiştirdiğini biliyorum, belki sen bambaşka bir yerde, bambaşka bir hayatın içindesin artık. Ama ben, seni sevmeyi olduğu gibi sakladım içimde. Tozlanmadan, solmadan. Bazen kendi kendime "acaba o da beni hatırlıyor mu" diye soruyorum. Belki sen de bir yerde, aynı gökyüzüne bakarken bir an beni düşünüyorsundur.
Eğer bir gün yollarımız yeniden kesişirse, söyleyeceğim ilk şey seni unutamadım olur. Çünkü gerçekten unutamadım. Anılarımız, peri masalı gibi aklımın bir köşesini hala süslemeye devam ediyor. Belki bir gün yeniden karşılaşırız umuduyla, soluğu yine senin yanında aldım sevgilim. Umarım son kez de olsa, seni görme şansım olur
