🙋🏽‍♀️✋

Με λένε Κωνσταντινα Νικολετα Αλεξάκη Καρρά 😅και γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο μέσα από λέξεις.

Είμαι από αυτούς που χάνονται στα παλιά βιβλιοπωλεία, που κρατούν σημειώσεις σε χαρτοπετσέτες, που πιστεύουν πως οι πιο δυνατές ιστορίες γεννιούνται από τα πιο απλά βλέμματα. Ζω (ή θέλω να ζω) σε πόλεις που μυρίζουν βροχή και καφέ, αγαπώ την Αθήνα, τη σιωπή, τη μουσική, και τις συζητήσεις που δεν χρειάζονται πολλές λέξεις.

Η γραφή για μένα είναι μνήμη και μαγεία - ένας τρόπος να κρατήσεις αυτό που φεύγει. Εδώ θα βρεις ιστορίες για ανθρώπους που αναγνωρίζονται πριν γνωριστούν, για συναισθήματα που δεν ζητούν εξήγηση, και για εκείνη την αίσθηση του "σε θυμήθηκα".

Αν κάτι σε αγγίξει, άφησέ το να σε πάρει μαζί του. Αυτό κάνει η γραφή - μάς πηγαίνει εκεί που ήμασταν πριν καν φτάσουμε. Γράφω γιατί οι λέξεις έχουν τη δύναμη να σταματούν τον χρόνο. Να φυλάνε στιγμές, πρόσωπα, βλέμματα που αλλιώς θα χάνονταν.

Η γραφή για μένα δεν είναι απλώς τέχνη. Είναι τρόπος να θυμάμαι, να νιώθω, να καταλαβαίνω τον κόσμο και τον εαυτό μου. Είναι ο τόπος όπου το ανείπωτο βρίσκει φωνή.

Εδώ θα βρεις ιστορίες που μιλούν για ό,τι δεν λέγεται εύκολα: συναντήσεις που μοιάζουν με επανενώσεις, σιωπές που φωνάζουν, και εκείνο το παράξενο αίσθημα όταν νιώθεις πως κάποιον δεν τον γνώρισες, τον θυμήθηκες.

Αν κάποτε ένιωσες πως μια λέξη σε βρήκε πριν την διαλέξεις - τότε είσαι στο σωστό μέρος.