Ben zift karanlığın ardına bedenimi saklamış,parmaklıkların ardındaki bir nevi siyah ruhum.Hayallerden ibaret yaşamım mânasız dünyamda her geçen gün kayboluyor.Mutluluklarımı içi boş bir kavanoza dolduruyorum.Kavanoza doldurmak,tuhaf değil mi?Ama asıl tuhaf olan mutluluklarımın kavonozlarla dolu olması değil,kavonozun halen boş olabilmesi.Size her ne kadar yazmayı sevmiyorum desem yalan olur.Çünkü kitap yazmayı sevmemek, TARDIS'i olmayan bir 'Doktor' gibi değil midir?