Bu gün uzun bi aradan sonra karanlık bi sokakta karşılaştım seninle. 100 metre öteden tanıdım seni. Kalbim solmuş gibiydi, öyle çok hızlı atmadı ama elim ayağıma karıştı. Yanımdan geçerken uzun uzun izledim seni. Sol kulağındaki küpeye dikkatlice baktım, burun kıvrımına, geceden siyah saçlarına, parmak boğumlarına... gözlerin dönmedi bana, görmedin beni. Karanlıktı sokak göremedim kirpiklerini. Sana öyle çok sarılmak istedim ki... geçtin gittin yanımdan. Tanıdık bi koku geldi burnuma. Gözlerime yaş doldu. Çaresizce koku gidene kadar durdum orda. Öyle özlediğim bi kokuyduki o. Orda şişeye hapsetmek istedim tüm havayı. Tam yanımdan geçtin, arkanda kokunu unutup geçip gittin. Ellerime baktım sonra. Arkamı dönüp koşsam, sarılsam ne olur diye düşündüm. Yapamadım ki. Hiçbisey yapamadım öyle çaresiz boş ellerime bakındım. Boşluğun canımı öyle yaktı ki... bikaç saniye nefes dahi alamadım. Ben seni çok özlüyorum bitanem. Sana öyle sıkı sarılmak istiyorum ki. Sesini unutmamak için çok çabalamıştım. Onu bile başaramadım bitanem. Özür dilerim. Kirpiklerinden öpüyorum...
