Yüzümden hiç gitmeyen gülümsemeler, kulağımdan hiç silinmeyen kahkaha seslerim ve hiç bitmeyen konuşmalarım varken bile ben hala zifiri bir sessizlikteyim. Kapkara bir hüzünde gelip gitmekteyim.

Toplasan büyük bir dünya olacak yakınlarım, yanımda olduğuna şükrettiğim ailem ve dostlarım.  Hepsi yanımda ve hepsi için 'Elhamdülillah'. Ama hala düşünmekteyim; niye ben hala yalnızlar kuyusuna düşmekteyim? Zaten en dip değil mi benim yerim? Niye hala yolum bu kadar uzun benim?  Daha ne demeliyim ki; 'Sabır' derim, beklerim..