Umut Dogan

Ellerini uzatsan, dokunur muyum?
          Yoksa rüya mısın, uyanır mıyım?
          Bilmiyorum… Tek bildiğim,
          Senin olmadığın bir dünya,
          Eksik kalmaya mahkûm…

Gün doğarken umut saçar,
          Yeni bir gün, kalbe açar.
          Gecenin hüznü silinirken,
          Güneşle dertler dağılır birer birer.

Ellerini tutmuşken,
          Ölümü avuçlamak gibi bir şey bu.
          Sen bana bakarken gülümseyerek,
          Gözlerimde fırtınalar kopuyor.

Aşk, bir nefes kadar yakın,
          Ama dokununca kaybolan bir hayal…
          Bazen bir gülüşün gölgesinde saklı,
          Bazen de bir vedanın sessiz çığlığında.

Bir bakış yetmez, bir söz yetmez,
          Gönül, gönüle değer mi böyle?
          Sevgiyle yoğrulmazsa bir kalp,
          Saygısız aşkla yürünür mü söyle?