Kazananı belli olmayan bir yarışın içindeyiz.
Gittiğimiz yer belli değil.
Yol karanlık.
Sadece koşuyoruz.
Çünkü bize öyle öğretildi, yürümeyi öğrendik koşmamızı beklediler.
Kelimeleri yeni öğrendik okumamızı istediler.
Bir harf öğrendik cümle kur dediler.
Hep başkalarına göre yaşadık. Savaştık ve yine savaştık. Sevmek istedik izin vermediler.
Silmek istedik, gözümüze soktular, izin vermediler.
Peki kim bu iler? Soruyorum size? Kendi hayatımızı kendimizden başka kim yönetebilir. Aile, arkadaş ,sevgili... evet bir sürü cevap bulunabilir. Peki gerçekten bir engel mu bu verdiğimiz cevaplar bize!
Karşınıza çıkan şeye nasıl baktığınız, nasıl yaklaştığınızla ilgili bu. Eğer ona engel olarak bakarsak bize engel olur. Ayağımıza pranga misali takılıp bizi aşağıya çeker ama karşımıza çıkanı bir basamak olarak kullanırsak, işte o zaman yükseliriz. O zaman gerçekten kazanırız
Pes etmeyin! Asıl kaybeden düşen değil, vazgeçendir!
