Türkçe Öğretmeni / İzmir

Körfezin yabancısına garip gelen ama bağrında doğup, büyüyenine "sevda yüklü bulut" gibi gelen kokusunu aldığım gündür doğduğum gün.  İçerisinde sıcaklığı, samimiyeti, arkadaşlığı,"dokunuşu" barındıran, şarkılarıyla tenimizi ısıtan doksanlı yılların ilkinde, tam doksanda doğdum ben. 
Çocuk ellerim, gözlerim, dokunuşumla doksanlı yılları geride bırakırken öğretmen babamın, ev hanımı annemin tüm tasarruf tedbirlerine rağmen, hiçbir yaşanmamışlık ve pişmanlık hissetmiyordum kendimde. Çocukluğumuza, okulumuza, öğretmenimize, arkadaşlarımıza ve en önemlisi de ailemize doymuştuk. Akşam yemeğinden kalkıp sobanın başında bulurduk kendimizi. Üç - beş kestaneden nasiplenebilmek, sobanın kapak gözünden yanan kömürü görebilmek adına.
Derken bu "sıcak" hava "milenyum milatı" ile birlikte anılarda kendisine yer buldu. Anılar, ama sıfatsız olmaz: güzel anılar...
Çocukluğun belki de en güzel tarafı "çift taraflı büyüme"nin gerçekleşiyor olması. "Çift taraflı büyüme nedir ?" diye soracak olanlara pek tabii verilecek cevabım var: Bıyıkların terlemesi, gözlerin görmesidir. Çift taraflı büyüme, boyun uzaması, aklın fark edilmesidir.
Çift taraflı büyüme dönemi hızlı geçer, anlamaz insan. Bu dönemi geride bırakıp "aforizmalar" dönemine geçer "genç ruh." Bugün yirmi altı yaşına gelmiş ve mesleğini icra edemeyen bir konumdayım. Ama mücadele etmekten asla vazgeçmedim, vazgeçmiyorum. Fikir yaratmak, farkındalık oluşturmak en büyük zevkim ve isteğim. 
Hayatın içerisinde bir kurgu elemanıyım diğer milyarlar gibi...
Kelimelerle yaşamaya, kağıt kokusu almaya çalışan bir bireyim aynı zamanda...
Çalışmaktan vazgeçmemek gerek...