nyctophil

An etibarilə bu profil həyatına offline olaraq davam edəcəkdir. (davam etməyəcəkdir mənasına gəldiyi üçün cümləni düzgün qurmadığımı bilirəm) On səkkiz yaşıma qədərki bütün yeniyetməlik düşüncə, sancı, yaradıcılıq və böhranlarımı, yazıçı olmaqla bağlı istəklərimi bu gülünc dərəcədə uşaqca (ən çox da o yandakı hekayələrdən "Donmuş Çiyələklər"i, çünki o fərqlidir) profildə qoyuram. Keçirdiyim gözəl anlar, tanıdığım insanlar və bütün əyləncəli anlar isə mənimlə qalır. Amma yenə səy bir sentimentallıqka keçmişi romantikləşdirdiyimi də əlbəttə bilirəm, özüm də ət tökürəm çeynənmiş qəlibdəki cümlələrimə. Bütün yazma macəralarımı maraqlı hala gətirdiyi üçün bu sakit (səs-küylü vaxtları yadımızdadır halbuki) platformadakı hər anımı xoşluqla xatırlayıram, indidən sonra da, hətta oxumağın utancverici gəldiyi onlarla silinmiş hekayəmi belə o cür xatırlayacam. Hələlik, watty.

" Our ways are not your ways, and there shall be to you many strange things. Listen to them — children of the night! What music they make! "

Sevdiyim məşğuliyyətlərdən onların təbiətini, zəruriliyini və təbiiliyini sorğulayacaq qədər uzaq qaldığım üçün, özümü varlığımın əhəmiyyətsizliyini dərk edəcəkləri qədər uzağa çəkdiyim üçün çox məyusam. Bilirəm, mənim günahım deyil, amma bütün hər yerimdə daha alnı ağ, nəzərləri yerdən qalxmış olmaq istəyi duyuram. Niyə özümü bu qədər utanmış hiss etdiyimi və sadəcə mənə zərər vuran şeylərin üzrünü kimdən istəyəcəyimi isə bilmirəm.

" Pereira bunu niyə soruşmuşdu? Martanın bu gəncin başına həqiqətən dərd açacağını düşündüyü üçünmü, qızı çox azad, çox qabına sığmaz gördüyü üçünmü yoxsa azad və qabına sığmaz qadınların ağıllarına gələni söyləyə biləcəkləri Fransada ya da İngiltərədə olmaqlarını dilədiyi üçünmü? Pereira buna cavab verəcək vəziyyətdə deyil, amma "Martaya görədir?" deyə soruşduğu dəqiqdir. "Qismən hə." deyə cavabladı Monteiro Rossi alçaq səslə, amma qəbahəti onun üstünə yıxa bilmərəm. "
          - Pereira Maintains, Antonio Tabucchi

"Aylardan oktyabr idi. Özü kimi buna bənzər bir çox səhəri keçirə bilmiş biri üçün belə keçirməyin çətin olduğu bir səhər idi. Polkovnik haradasa, altmış ildir gözləməkdən başqa heç bir şey etməmişdi. Gələn bir neçə şeydən biri də oktyabr idi."
          
          - Polkovnikə Məktub Yoxdur, Gabriel Garcia Marquez

"Yaradıcılığın mənası sadəcə bazar günləri edilən bir şey olduğundan başqa harada bu qədər pis itirilmişdir?"
          - Rollo May, The Courage To Create

“They would never know how lucky they had been. For a lifetime, mankind had achieved as much happiness as any race can ever know. It had been the Golden Age. But gold was also the color of sunset, of autumn: and only Karellen’s ears could catch the first wailings of the winter storms.”
          ― Arthur C. Clarke, Childhood's End

" İşin doğrusu, ailə yaşantısından xoşu gəlmirdi. Budur, insan belə şeyləri hiss etdiyi vaxtlarda "nə üçün yaşayıram?" deyə soruşurdu özündən. Sırf insan nəsli davam etsin deyə nə üçün bu qədər əziyyətə dözürəm? Bu o dərəcədə istənəcək bir şey idimi ki? Biz insanlar çoxmu füsunkar bir növ idik? Bu tökük-itik oğlan uşaqlarına baxaraq "çox da deyilik" deyə fikirləşdi. Onun ən çox sevdiyi Cam yəqin ki, indi yuxuda idi. Bütün bunlar mənasız suallar idi. İnsanın bir məşğuliyyəti olanda belə suallar heç ağıla da gəlməzdi. İnsan həyatı budurmu? İnsan həyatı odurmu? İnsanın bunları fikirləşəcək vaxtı olmazdı. "
          - Virginia Wolf - To the Lighthouse

İrnerio burada olmalıydı, amma kürsüsü boşdur.
          - Buradaydı, haraya getdi?
          - Getmiş olmalıdır. O bir şey demədən gələr və gedər.
          - Sənin evinə belə girilib-çıxılır ki?
          - Niyə olmasın? Sən necə girdin?
          - Mən və mənim kimi bir çox insan.
          - Nə var burada? Qısqanclıq səhnəsi?
          - Buna haqqım var ki?
          - Müəyyən bir nöqtəyə çatdıqdan sonra haqqının olacağını zənn edirsən? Onda heç başlamasaq, daha yaxşıdır.
          
          - İtalo Calvino (If on a Winter's Night a Traveler)

"...Burada, çöldə artıq tək olmayacağını, özünü başqalarından, onların məcburi bərabərliklərindən qurtarmaq istəsən də, bunu heç bir vaxt bacara bilməyəcəyini söyləyərək başlayacam..."
          - Oriana Fallaci (Letter to a Child Never Born)