Umut

Nobody From Nowhere, son günlerde izlediğim en en iyi film. İzleyin, izleyin, izleyin

Yağmur yağıyor :( 

https://youtu.be/nysC_Zq-OtU

En son iki yıl önce gelmişti kaldığım siteye cenaze arabası, bugün bir kere daha geldi 

Sevgi dedikleri bu iç karışıklığı, bu özlem mi yoksa?
          
          ♡
          
          Kötü bir gün başlangıcı yaşamıştım bugün ama ondan sonra devamı o kadar güzel geçti ki... Bir kere daha böyle bir arkadaşım olduğu için mutluluktan gözlerim doldu. Canımın içi, nasıl da seviyorum onu anlatmaya kelimelerim yetmez. Ve hayatımda ilk defa zor bir yamacı aşıp koca bir ağaca tırmandım, görseniz nasıl kahkahalar atıyorum bir yandan nasıl sarılıyorum gövdeye, bir tane düzgün fotoğraf çekinemedik, çekemedi ailelerimiz de bir o çocukça davrandı bir ben hepsinde güleç çıktık ama olsun, bunun için üzülmeye değmez. Fazla güzel bir gündü. Benim için çok değerli ve hoş anılar birikti. Musmutluyum daha ne diyebilirim ki

Adamın hareketleri ona gülünç geliyordu. Belki asık yüzlü oluşundandı. Neden insanlar durup gülmüyorlardı? Sevmedi onu.
          ~~~
          Pek yalnız da sayılmaz; garson var, kapılardaki bilet yırtıcılar var. Bu adamların kendine acıyarak baktıklarını sanıyor, sıkılıyor. Beklediği kişi bunları umursamaz, biliyor.
          
          Tekrar başlamak için en doğru kitabı seçmişim... Ne zamandır shameless izlemiyorum bugün fırsat bulur da izlersem belki küçük bir konuşmayı ya da sözü paylaşırım -izleyeceğimi hiç sanmıyorum ama neyse- 

Masanın üstünde sigara küllüğü vardı. Biçimsiz. Kim koymuş onu kitapların önüne? Kaptığım gibi pencereden sokağa fırlattım. Kapalıymış, cam kırıldı. Karşı apartmanın yüzünde bir perde kalktı; bir kadın kımıldamadan sokağa baktı. Yoksa o mu? Perde indi. Yoksa her şey ben olmadığım zaman, benim olmadığım yerlerde mi oluyordu?

"Elbet sana da bakacağım. Kaşlarını çatıp dudaklarını ıslık çalar gibi uzattığın zaman... Gözlerini kaldırdığında birbirimizi göreceğiz. Biliyorum mavi gözlüsün." 
          

Duymuyorum kimseyi onun gibi. Ansızın içimde esiyor
          kararmış tınısı akıp giden havayla.

Ne zamandan beridir bana anlamlı geliyor, incir ağacı,
          
          neredeyse çiçeklerin bütün atlayarak,
          
          erkenden kararlı yemişlerinin içine
          
          sürüyorsun, övülmeksizin, arık gizini.