Geçmişte yazmak benim için bir tutkuydu. Şimdi ise bu siteye girdiğimde hissettiğim tek şey acı. Çünkü bu sitenin bana hatırlattığı çok şey var; çok acı. İnsan en çok geceleri hissediyor bu acılarını, onlarla baş başa kalıyor. Hayatımdan silmek istediğim çok şey var ancak imkansız gibi bir şey. Ben her zaman yaşadığım hisleri yansıtmakta, kelimeler arasında klavyeyle adeta dans etmekten her daim zevk aldım. Yazmak benim için küçüklüğümden beri bir tutkuydu. Yazarken ileride tanışacağım ilk aşkımı, lise hayatımı, arkadaşlarımı, sonra ileriki geleceği düşünürdüm. Küçüktüm sonuçta. Ancak büyümek isteyerek çok büyük hata yapıyor insan, bunu acı da olsa anlıyoruz. Bazı acılar insanı olgunlaştırıyor diyorlar, sanırım ben olgunlaşamadım bir türlü çünkü içimdeki sıkıntılar bitmek bilmiyor. Sanırım artık bu siteye girmeyeceğim. Olur da yazarsam da son hikayem'e yazarım, o da ciddi anlamda kafa dağıtmak için olur. Senelerdir wattpad sitesindeydim ve birçok iyi insan tanıdım. Beni bu yolda bırakmayan ve desteklerini esirgemeyen herkese çok teşekkür ederim. Umarım o güzel kalbiniz asla zarar görmez ve kendiniz gibi iyi insanlarla tanışırsınız.
Sağlıcakla kalın,
Eda Kızıltaş
