Saçları dağınıktı hep. Sigarası dudağının arasından düşmezdi. Kafasında ki tilkilerin kuyruklarını birbirine bağlardı. Yalanlar söylerdi... Yanındayken üşürdüm. Ama dudağının kenarıyla öyle bir gülerdi ki ... Bir daha kimse gülmesin isterdim.

İnsanların korkunç varlıklar olduğunu anladığım gün , insan olmak benim için utanç verici bir şey olmaya başladı..

Özgür Gencay