♥ Het perfecte leven maar het zal niet waar zijn ♥
Het perfecte leven dat ik voor jou kende, zal vormgeven.
Het zal een leugen zijn.
Nu brokkelt het langzaam van mij af, onder mijn tranen.
Besmeurde de lucht met het stof.
De glimlach die ik zal geven, zijn enkele maskers die ik droeg.
Terwijl de façade brokkelt, wilde ik meer.
De illusie van geluk, is een delicate sluier van mijn betraande wangen.
Nu is hij gescheurd, en alles is een vergeten verhaal.
De deuren zijn beschilderd, ze sluiten zich nu stevig.
Terwijl wij op de waarheid wachten, stort de deuren een voor een in.
Ik droomde dat het geen illusie was, maar ik wilde het wel geloven.
Ik verloor de tijd die ik had, om de pijn te onthullen.
Ik ben achtergelaten, inde ruïnes, met niets of niemand om mij heen.
De façade brokkelt langzaam af, en weet niet zo goed hoe ik verder moet.
Ik zie de verbrijzelde stukken om mij heen.
Stukken die mij niks doen maar het doet wel immers pijn.
Het perfecte leven was slechts een ketting.
Ooit was ik zo, nu ben ik gebroken om dat het allemaal afbrokkelt.
De vrienden die ik had waren allemaal leugens, nu spoken ze in het verleden.
Hun liefde was nooit bedoelt voor mij, het duurde niet lang.
Het fundament van vertrouwen, was gebrouwen op drijfzand.
Nu alles was weggespoeld, was als golven op het hete zand.
Ik zie nu de waarheid, helder als de dageraad.
Het licht doet mij glimlachen, de duisternis zal mij niet meer ongedeerd laten.
Terwijl het licht de tranen op mijn gezicht opdrogen.
Ik sta in de puin, alles brokkelt heel langzaam af.
Ik ben achtergelaten in de oude ruïnes, met niets of niemand om mij heen.
