taekookiiee~

I didn't leave you 
           I won't leave you

Son günlerim bangtan
          sizi tanımak güzeldi...

Kendi karalarını verememek kadar kötü bir şey yok.
          Neyi seviceğini, nasıl görünüceğini, kimelerle konuşabiliceğini başkalarının kara vermesi..
          Berbat bir duygu.
          Ve hayatım o duygu üzerine kurulu...

Biz çocuklar hiç bir zaman istediğimizi yapamıyacağız.
          Ailelerimiz bizi kukla gibi oynatıcak..
          Onların istediği meslek, onların istediği hayat,onların istediği görünüş.
          Biz yaşamıyoruz kısaca onlar yaşıyorlar bizi.
          Ne hissetilerimiz önemli ne de istediğimiz.
          Onların istediği olsun yeter,onların dediği olsun yeter...

Gece oldu yine vâvelya..
          Bir gün daha kırgın bitti..

Hiç bir sorunu düşünmeyip
          İçime atıp kaçmaya çalışıp her şeyi aştığımı sandım.
          Ama bu beni mutsuz yorgun kırgın birine dönüştürdü...
          

Yaşama isteğim kalmadı vavelya,
          Yanına gelmek istiyorum...

Hayatta tek tutanağının bangtan olması 
          Boşluğa sarılmaya çalışmak gibi hissettiriyor....

Karşıma biri çıksa bir gün beni bu bataklıktan çıkarıp alsa...

Kendimi sorguladım çoğu kez!
          Kimim ben? Ne için yaşıyorum? Hedefim ne?
          Düşündüm ailemin istediği gibi yaşıyorum...
          Bir hedefim yok..
          Kim olduğumu bilmeyecek kadar acizim.
          Belki yaşamak bile istemiyorum..
          Sadece kaderin yüzüme gülmesini bekliyorum sanırım..