"Yazmak iyi geliyordu. Kendimi anlatmak, en azından kendimi anlatmaya çabalamak beni düştüğüm yerden ayağa kaldırabiliyordu. Ama artık o da işe yaramıyor. Yarım ve yamalıyım. İçimde bir şeyler hep kopuyor, benden geriye hiçbir şey kalmıyor sanki. Bir şeyler canımı çok yakıyor ama ne olduğunu çözemiyorum, biri giderken diğerine yetişemiyorum. Benden geriye çok az kaldı sanki, düşüncelerim hep kendimin eksik olduğu yönünde. Battığım bu izbe hayattan, en azından bu hayata olan bakış açımdan nasıl çıkacağımı bilmiyorum. Sırtımda her an bir yük var, bu yük benim her alanımı etkiliyor. Yaşam alanım tamamen sırtımdaki yük ile şekilleniyor ama ben bunu istemiyorum. Ben mutlu olmak istiyorum, cevap vermek istiyorum insanlara, detaylı düşünmek istemiyorum hiçbir şeyi. Çok şey istemiyorum, siz insanların mutlu olduğu zamanlarda gülüp eğlendiği gibi olmak istiyorum.."
