Salih

Seni ve sana dair her şeyi. Sende olan her şeye, seninle senin için. Beğenmediğin her yerini, nefret ettiğin her şeyini. Bir yüzü mabed beller gibi, tutunmaktan kaçtığım eller gibi, yeryüzünün ve senin yüzünün yeknesak çizgilerini ezberler gibi. Seni ve seni sevmeyi, çoktan çok.

Senin görme biçimin, benim kimliğim değil.

Paranoyak bir beyin, morarmış gözaltları gerçekleşmeyecek hayaller.

Bağrıma saplanana özlem demeselerdi bıçak derdim.

Düşersen, elinden tutup seni kaldıracağım
          bunu yapamazsam, senin yanına uzanacağım.

İklimler okumanın vakti gelmiş. Zamansız.

Her yer bahar bahçe, senin baharın bahçen talan olmuş. Çok özlemişsin, geri dönüşü yokmuş ve yorulmuşsun. Göğsünde birikmiş bir sürü cümle, yutkunamadığın nefes alamadığın hıçkırarak ağladığın onca şey ve sadece susmuşsun. Sonrası yok. Hayat acımasız, insan umarsız ve sen bitkin.

Mesela ben çok gülerdim, çok konuşur, saatlerce aynı konudan bahsedebilirdim. Ama bir şeyler oldu sonra, gerçi bir şeyler hep oluyordu ama ben geç farkettim işte, bazı konuları aşamadım, bazı şarkıları susturamadım, bazı cümleleri unutamadım ve kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım. Birileri uzun uzun bir şeyler anlatıp durdu ama cevap veremedim hiçbirine. Çok sevdim herkesi ama kimsenin sevdiği olamadım. Çok şey sayıkladım, kimse anlamaya çalışmadı. Sonra sustum, hep öyle olur ya zaten.

Renk körü olan birine karşı gökkuşağı olmayı kesmelisin.

Çevrende tutunacak dal arama, ağacın kendisi sensin.