Viélla

Utançtan ağlayacağım. 
          Şaka mı amk.

Dibin rengi hep aynı

Psikoloğum düzeldiğimi sanıyor, oysa ben her gece kollarımın içine kesikler bırakıyorum. Çünkü bilirsiniz, her acı, bir kesik.

“Fakat Müzeyyen, bu derin bir tutku!”

“Dur Müzeyyen, gitme, kal benimle.”

Her akşam babamın delirdim mi diye beni kontrol etmesi çok komik.

Çok yıpranmış hissediyorum, çok boktan.

Doğum günümün bir an öncw gelmesini istiyorum.

“Katılımsız bir cenaze, 
          Üstelik ölüsü yer yüzünde.”

Ahu, dön.