Susmak öyle göreceli bir hareket ki!

Susmak erdemdir, diyorlar. Kırıldığında, üzüldüğünde veya haksızlığa uğradığında bağırıp kızmak yerine bazen susarsın.konuşmazsın. 

Karşındaki Haklı da olsa, haksız da olsa bazen cevap vermezsin. Belki de onun da üzülmesini istemezsin. 

Yada sana yapılan haksızlığı susarak karşı tarafın anlamasını istersin.

Kendime bazen soruyorum. Neden böyleyim? 

Bence asıl çelişki anlaşılmamaktır.

Konuşmuyorsan haksızsındır ve kendini savunabilecek elle tutulup gözle görülecek bir savunman yok demektir. Böyle düşünebilirler. 


Önemli olan konuştuklarınla yaptıklarının birbirine eşit olmasıdır. Dürüst davranmak zorla olacak birşey değildir. İnsanın içinden gelir.

Adil ve dürüst davrandığın sürece yatağına yattığında vicdanın seni rahatsız etmez. Rahat uyursun. 

Adalet duygusu insanın vicdanı ile yanyana yürümesidir.

Bazen içim içimi yer durur. Kendimi ifade etme çabasına girerim. Eğer doğru cümleler kuramazsam, doğru ifade edemezsen, yanlış anlaşılırım ve işin içinden çıkılmaz bir hal alırsa, Diye korkarım. 

Aslında insanın konuşması ve kendini doğru bir şekilde ifade etmesi gerekir. 

Bu bir baş kaldırış olmamalıdır. Adaletli olup haksızlıklara karşı durabilme özgürlüğüdür. 

İşte susmak bazen doğrudur, bazen değildir. Terazi'yi iyi dengelemek gerekir.