@Vildancoskun8134
Zor yutkunuyorum bu gece ellerimi sürekli birbirine sürtüyorum ısınmak için gözlerim sürekli biryere dalıyormuş öyle diyorlar kalabalıklardan hep korkardım şimdi o kalabalıklar içinde kendimi kaybetmek istiyorum hatırlıyorum çünkü bana gelişindi kendimi sokaklara bıraktığım zamanlar
Velhasıl kelam zor zamanlardayım
Yelkovan akrebi takip etmiyor
Hissizleşiyorum kimse hissetmiyor...
Ölmek en kolayıydı benim için vazgeçtiğimizde ikimizden ama ben her zamanki gibi zoru seçtim olmayışını olmayacağını bile bile şehirlerimiz bile farklıyken yaşamaya karar verdim neden mi;
Çünkü ben ölümü bile seninle istedim...
Geceleri kulaklıkla müzik dinlerken istemsiz akan göz yaşlarımı hatırlıyorum şimdi meğer ne kadarda çokmuş sevgim ve ne kadar da körmüş insanlar...gözlerimdeki alevsiz yangına sadece uzaktan bakıyorlar. Ve sen koca adam ne kadar uzakmışsın hayallerime ezberlemesi zor söylemesi anlamsız bir şarkıymışsın dilimde. Velhasıl kelam özledim sadece;
Kafiyesi eksik şiirlerce...
Sen yaralı gülüm benim dağ eteğinde açan...
Ben yaralı güvercinim umuda kanat çırpan...
Yüce dağların ardında kaldı hayallerimiz bu şehirde yine ölüm var karanlıklar Çöktü yine sevgilerde sahteymiş gönlümde yine hüzün var bundan böyle yolu yok kollarım çürüdü bundan öte karanlıklar sen beni anlamadın gözünü kan bürümüş bundan öte ayrılık var yüreğimi yakıyorsun o güzel gözlerinle bakışlarında bir ümit var Sürgün edildiğim yerde kanatlarım kırıldı esen yel de senin kokun var bundan böyle yolu yok kollarım çürüdü bundan öte karanlık var sen beni anlamadın gözünü kan bürümüş bundan öte ayrılık var
Geceleri Uyuyamayan insanların gündüzlere sığmayan acıları vardır...
Bir kelebeğin kaç yarını daha var ?
Teşekkür ederim
Özlemek sabrın sonunu getirememek her şarkının sonuna varamadan yanıp tutuşmaktır