En yakın arkadaş denin ce biz gelirdik akla. O bana whopper  menü ben de ona ölüm meleği derdim. O beni korurdu. Bende onun arkasını temizlerdim. Biz bir birimizi tamamlayan kardeştik koskoca 10 yıl kolay değildi. Ayrıldık birimiz İstanbul’a birimiz Aydın’a gitti. Ama 7 yıl sonra görüştük. Yüz yüze telefonda kitap okurduk. İyi hatırlıyorum; ailemizle olan zor anlarımızda birbirimize yardım ederdik. Ben domates yemezdim. Annem kızmasın diye o benimkileri yerdi. Bizim kardeşliğimiz, eksiğimiz olmadığını hissettirmekti  bizim için.       
                                                                                           BİLGE 
  
Kardeş denince akla benim için bilge geliyor. bilmiyorum neden. Ama Aydın da yaşadığım sürece hiç bilge gibi arkadaş edinmedim. Benim için kardeşlik öyle bir denizdir ki dibi bulunmaz öyle bir sırdır ki her gönül kaldıramaz. Öyle özeldir ki vicdanı olmayan anlayamaz.                             
                                                                                             EZGİ SU