Zemheri

Dağlar duman olur
          Çayır çimen olur
          Ben yari görmezsem
          Halım yaman olur

Bundan gayrı seninle yollarımız ayrı ayrı

Kemiklerim sızlıyor yorgunluktan

Kim'leyim emin olamazsın
          Bunu da soramazsın

Zemheri

Çok değiştim çok değişti her şey şimdi gelsen tanıyamazsın beni

Sessizliğin faydası yok
          Bu duvarlar konuşmuyo'
          Ama sen olmasan da olur
          Hâlimi soran bile yok
          Hayat artık hiç sarmıyo'
          Ama sen olmasan da olur

Bazen uyanıyor, gecenin bir yarısı başlıyor ağlamaya. Kızın adını sayıklıyor falan. İçim parçalanıyor. Uyanırsa gidiyorum odasına, başını okşuyorum. "Geçti babacım" diyorum, "geçti". Bu da geçti sanıp uyuyor enayi. Geçer mi? Bazı acılar kiracıdır, ama bununki öyle değil. Öyle bir kara bulut yerleşti ki kalkacak, gidecek gibi değil yani. Arkadaşı da yok, kalmadı hiç. İyi günde herkes iyi de, kötü günde çil yavrusu gibi dağılıyorlar. Acıyı kaldıramıyor insanlar Yusuf. Acı bizim işimiz, mesleğimiz. Acı veren de, çeken de müşterimiz olmuş bizim, ama normal insanlar için öyle değil.

Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan, geriye bi' ben kaldım

Beceremiyorum hocam alın beni burdan gitmiyor daha fazla