Nasılsınız?
Bu ay benim ayım. Fakat pek öyle hissettirmiyor. İçime oturdu 21. Yeni başlangıçlarla ve bitişlerle dolu olduğu için sanıyorum, ağır geçti. Fazlaca büyüdüğümü hissettim, ayaklarım yere hiç olmadığı kadar sağlam basıyor şimdi, bu yüzden minnettarım. Ama büyümenin her zaman zorluklarla geliyor olmasına öfkeliyim. Kalbim bu kadar kırılmasaydı mesela keşke, ardımda bir şeyler bırakmak zorunda kalmasaydım, ilk düşüm gerçek olsaydı, bu kadar yanılmasaydım.
Daha sağlıklı büyüme şansımız olsa keşke. Düşmeden, yaralanmadan, yanılmadan, kaybetmeden. Mümkün müydü?
Umarım iyisinizdir.