Μετά το καινούριο αλμπουμ της Taylor Swift νομίζω οτι όλοι χρειαζόμαστε μια αγκαλιά και έναν άνθρωπο να μας αποτρέψει απο το να κόψουμε φράντζα {facepalm μέχρη να φτάσει το χέρι εγκέφαλο} ....όποτε είπα και εγώ να γυρίσω έστω και για λίγο για να εξηγήσω την απουσία μου....
Μέσα στην καραντίνα ,όπως όλοι, γύρισαν τα γρανάζια μου στην εποχή που όλα ήταν μαύρα...στην εποχή που δεν θέλει ο εγκέφαλός μου να θυμάται σε βαθμό που έχει σβήσει ολόκληρα κεφάλαια. ..Αυτή τη φορά για κάλη μου τύχη ήξερα οτι συμβαίνει και το έπιασα νωρίς,πρίν προλάβει να με πνίξει κάτω απο το νερό της λησμονιάς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν είχε επίδραση πάνω μου.
Και κάπως έτσι {σαν γνήσια millennial people pleaser είπα στον ευατό μου "μην το δείξεις, το ξεπεράσαμε χωρίς βοήθεια μια φορά ,θα το κάνουμε ξανά. Δεν χρειάζεται να στεναχωρίσεις κανέναν άλλο με τα προβλήματά σου" και έτσι απλά εξαφανίστηκα απο όλους και απο όλα χωρίς εξηγήσεις. Στο αποκορύφωμα όλων άνοιξα τα μάτια μου σε πράματα που για χρόνια εθελοτυφλούσα ,έκοψα κάθε επαφή με την τοξική κολλητή μου απο το γυμνάσιο ως τα τριανταδύο μας...και ίσως αυτό να ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε και ποτήρι.
Το βασικό είναι οτι ακόμα και όταν εγώ άφησα τα πάντα πίσω οι άνθρωποι που με αγαπούν δεν το έκαναν. Χρωστάω περισσότερες εξηγήσεις απο όσες μπορώ να γράψω εδώ...και ελπίζω να ξαναμπώ στην πραγματικότητα μου σύντομα.
Αν νιώθεις έστω και λίγο τα λόγια μου...ζήτα βοήθεια...δεν είσαι μον@!!!
