VolimKafasi-
Gelsem, çalsam kapını "Sana her zamankinden daha çok ihtiyacım var." Desem hiç düşünmeden elini kapının koluna koyup açarsın o kapıyı, biliyorum. "Bu defa geçmeyecek bir yara açıldı." Desem baksam gözlerine hep yaptığın gibi kollarının arasına alıp korursun beni. Elinden gelmeyen o şeyi yapıp alırsın beni yanına ve sımsıkı sarılıp bir daha zarar görmemem için uzak tutarsın zarar veren herkesten. Çünkü bilirim, saçımın bir teli için yakarsın her şeyi. Söz konusu sen olunca susarsın ama söz konusu ben olunca dünyayı yakarsın. İçinde ki ateşi durduramazdın. Belki de bu yüzden vazgeçemedim senden. Kollarının arasında hissettiğim güven, başımı yasladığım göğsünü özlediğimden belki de uzak duramadım senden. Güzel sevişinden mahrum kalmak istemedim belki.. Gün geçtikçe ölüyorum. Ruhum bedenim de can çekişiyor. Sanki bedenim ruhuma yetmiyor. İçimde ki yara tek sen olsaydın keşke. Çünkü acın bile ayrı güzel. Seninle ilgili hissettiğim her duygu benim için ayrı bir güzel..
VolimKafasi-
Mavi kadar özgür olmak için elimden geleni yaptım ama kana susayan topraktan kurtulamadım. Artık konuşmuyorum. En saçma konuları bile uzun uzun anlatan o çocuk ruhum yok. Sanki o çocuğun ümitlerini alıp bir boşluğa atmışlar ve o karanlık boşlukta bırakmışlar. Zaman geçmiş günler hafta, haftalar ay olmuş ama o çocuk oradan çıkamamış. Sonra çocuk kurtulamadığı o boşlukta bir şeyi kabullenmek zorunda bırakılmış gibi hissediyorum. "Senin o hayal ettiğin geleceğin yok, maviler güneşin batışı ile karanlığa mahkum kalmış ve bir daha güneş doğmayacak ümit etme." Ölü bir kadın olarak yanında durmam en çok sana zarar verecek iken adımlarım kapını çalmak için atamazdı. Ama can çekişen ruhum için bir isteğim var, her gece yatağın sağ tarafını boş bırakıyorum hayalinle uyuyup varlığını hissetmek için. Her gece benimle uyur musun?
VolimKafasi-
En başından beri kaybettim ama seni yaşamadan ölmek istemedim. Belki de yirmi senelik hayatımda en güzel geçirdiğim vakitleri sorsalar seninle olan günlerimi hiçbirini atlamadan anlatırdım. Kavga etmelerimizi bile anlatırdım çünkü sen varsın. Düşün kavga ettiğimiz anları bile atlamadan anlatacak kadar özlemişim seni. Ama, gelemem. Senden bu geçmeyecek yaramı iyileştirmeni istersem sende can çekişirsin. Aşk bile beni kurtaramaz bu yaradan sevgilim. Aksine, senin de can çekiştiğini görürsem daha da kan akar bu yaradan. Esas buna dayanamam. Ama sana bir özür borçluyum, sevdiğin o dik başlılığım o cesur ve dili uzun hiç susmayan halimden eser kalmadığı için. İçinde ki ümide sarılıp gülen gözlerimde ki ışık yok olduğu için.