ağzından dökülen son cümlelerinden sonra ona baktım. gözlerine koskoca evreni sığdıran çocuğum, şimdiyse denizleri sığdırmıştı. o an bana sarılmasını istedim, tüm acılarını benim sırtıma yüklemesini istedim. rüzgar saçlarını savurmuştu. kalbimde tüten kokusu içime işlemişti. nasıl olurda bir insanının kokusu bile buram buram acı kokardı? işte o an kalbim, aklım, düşüncelerim sustu. aklımdaki cehennem, içimdeki cennet sustu. ve ben o an anladım. artık dönüş yoktu. çözüm yoktu. ikimizde sırtımızdaki yüklerin altında kalmıştık.
