Hej wszystkim . Dość sługi czas zbierałam się aby napisać do was . Zapewne niektórzy zauważyli moją długą nieobecność a inni zobaczyli co mieli zobaczyć i więcej nie wrócili . Wiecie , chyba mnie to wszystko po prostu przerosło jak wszystkich z nas nastolatków . Szkoła, rodzina, zdrowie , znajomi- Dlaczego gdy im pomagamy jest ich tak wiele ale dlaczego gdy my potrzebujemy pomocy nikt tego nie widzi ? Dlaczego gdy wyrażamy swoje zdanie jesteśmy krytykowani ? Bo jestem dziewczyną ? Czy może dlatego , że jestem nastolatką i nie mam prawa głosu wśród dorosłych . Przecież , my, ich dzieci nie mamy żadnych problemów , przecież to oni ciężko pracują , muszą nas utrzymywać i to oni mają tylko problemy . I ja to rozumiem , sama pomagam we wszystkim mami gdy mój starszy brat nie może nawet posprzątać swojego pokoju - bo przecież od tego są kobiety .
Dobra , trochę się rozpisałam , nie chce was zanudzić ale chce powiedzieć , że wracam do świata żywych i może skrytce coś nowego lub starego wleci .
Ps. niektóre sytuacje, zachowanie bohatera, charakterystyka są z mojego życia.
