Birinin attığı rezil rüsva hikayelerim sayesinde aklıma gelen sayın wattpad hesabım:
2016 yılında pek gelişmemiş beynimi burada kullanmışım,ne acı. Rezil olmuşum baya da ama pişman mıyım? Asla. Yine olsa yine rezil olurum. Dün hikayelerime bakarken ne çok değiştiğimi fark ettim; düşüncelerimin,yazma şeklimin,insanlara düşüncemi aktarma şeklimin,özgüvenimin geliştiğini gördüm.O yaşlarımda wattpad hesabı açıp bu kadar rezil olmadan buralara gelemezdim, en güçlü arkadaşlıklarımı bile burada edindim.Şey gibi düşünüyorum: lisede bir dersten kaldığında gelecek yıllarda sorumluluk sınavına girmen gerekir,onun gibi bu toy seviyeleri atlayıp hayata başlamaya çalışsaydım bir yerlerde hep karşıma çıkacaktı. O zamanlarda gerçekten berbat yazardım ama zamanla yazım hatalarımı düzelttim,daha akıcı bir şekide konuşmaya başladım ve bir şey anlatırken bir yerden sonra tıkanıp kalmıyorum. Düşünceni karşındaki insana doğru bir şekilde aktarabilmek öyle güzel ki. Lgbtq+ bireylere karşı görüşlerim bile buradaki bir insan sayesinde şekillendi. Kendimi rezil ede ede büyüdüm ama bundan utanmıyorum çünkü büyümüşüm, gelişmişim ve şu an o zamanki gibi ruh hastası değilim aşıdfskjcn ve burada geçirdiğim zamanlar insanların duygularını anlamamda da çok yardımcı oldu, empati yeteneğimi geliştirdi,insanları ve en başta da kendimi tanımamı sağladı. Bu yüzden hayatımın bir parçası olduğun için teşekkür ederim wattpad, geçmişteki kendimi seviyorum,şu anki kendimi seviyorum ve gelecekte de kendimi seveceğim <3
Kendime küçük bir not: Kendini hep geliştir ve ne yapmak istiyorsan yap, yaşarsan da eski Dilan ile yaşayacaksın,intihar etsen de eski Dilan ile birlikte öleceksin. Geçmişin,şu anın,geleceğin seni sen yapan parçalar ve birini bile sevmezsen eksik kalırsın. Eksik bir insanın da yaşamasına pek lüzum olduğunu düşünmüyorum. Seni en iyi tanıyan kişi olarak biliyorum ki cesursun ve yaparsın. Cesaretini asla kaybetme.
Vivi la vita senza rimpianti <3
