Hejjj skarby biore sie za korekte osrodka wychowawczegp jeszcze wieczorem będzie nowy rozdział 
          

– A nie mówiłam? Nic mi nie jest.
          Przytaknąłem głową, nie spuszczając drogi z oczu.
          – Miałaś szczęście – przyznałem. – Więcej szczęścia niż rozumu – dodałem. Zatrzymałem się na światłach i spojrzałem na Lenę. – Pamiętasz co mi obiecałaś?
          – Tak. Chyba. – Uśmiechnęła się niewinnie, a ja na ten widok miałem ochotę zazgrzytać zębami.
          – Chcesz bym ci poprawił pamięć? – zapytałem, siląc się na spokój, ale nie na miły ton. Spojrzałem na światła. Ciągle świeciło się czerwone.
          
          https://www.wattpad.com/story/167322629-miejskie-opowie%C5%9Bci