Share ko lang.
Isang gabi, habang nagprapray kami (kasi ginagawa namin yun since nagka-quarantine) narealize kong nawawala yung singsing na binigay sakin ni mommy. Soooo syempre knowing na magagalit siya at ayaw kong nagagalit ang mommy ko (kasi nakakatakot talaga siya kapag nagagalit huhu) hinanap ko kaagad, kahit nagprapray sila lola (di naman ako nagprapray kaya oks lang gumala muna sa bahay) Hanap ako ng hanap kung saan-saan. Sa lamesa, sa kwarto, sa ilalim ng kama, sa ilalim ng mga lamesa, sa mga kabinet. Basta kahit saan. Hindi ko na kasi maalala kung saan ko inilagay, kaya nga hindi ko yun madalas isuot kasi makakalimutin ako at baka mawala lang (tulad nung iba kong gamit woops) Sobra kong hinanap, to the point na nafrustrate na ako. Kung ano na naiisip ko. Sobrang lapit ko ng magbreak down. Then I tried to remember where was the last time I saw it. Naalala kong nilusot ko yun sa ipit ko, so kinapa ko yung ipit ko sa buhok (nakatali na sakin kanina pa bago ko marealize na nawawala singsing ko kasi mainit) kaso wala. Wala naman akong nakapang singsing, wala akong naramdamang singsing. So iyon hanap ulit kung saan-saan. Tas nag-gigive up na ako. Naupo nalang ako doon sa pwesto ko tas pinipigilan kong umiyak kasi nadun sila mommy (alam na din nila mommy at daddy na nawala ko kaya tumalikod ako sa kanila para di na nila ako matanong) Tapos sa sobrang frustration tinanggal ko yung ipit ko sa buhok. Then boom, nakita ko na nandun lang pala yung pisti kong singsing na kung saang lupalop na ng bahay ko hinanap. Natawa pa ako noon kasi ang tanga ko HAHAHHAHAHA. Pinipigilan kong matawa ng malakas kasi nga nagprapray sila.
To be continued.....
(Part 1 palang kasi di pala siya pwede ganung kahaba sa wattpad huehue)