Ik ben momenteel bezig met hoofdstukken in het voor maken van TVWBE en ik kon het niet laten een stukje met jullie te delen. So enjoy!
"Harper." kreunt hij zacht. Zijn arm glijdt rond mijn pols. Tintelingen verspreiden zich door mijn lichaam, verzamelen zich in mijn buik. "Jezus Harper je ogen." mompelt hij. Ik staar hem verward aan. Wat bedoelt hij daar nou weer mee? "Ik weet niet of ik me zo nog wel in kan houden."
"Wat bedoel je?" Nog voor ik antwoord kan krijgen sleurt hij me het lokaal uit. Duwt me door de gangen, tot we bij een bezemkast uitkomen. Hij duwt me naar binnen toe, knipt het licht aan en gaat zo dicht bij me staan dat ik zijn heerlijke geur tot diep ik mijn neusgaten voel prikken. Zijn ogen branden gaten in mijn huid, laten het verlangen naar hem opspelen. Nog even en ik verlies de controle over mezelf.
Hij zet grote passen naar voren, om zo nog dichter bij me te komen. Om wat afstand tussen ons te bewaren, waardoor ik me beter kan concentreren, zet ik elke stap die hij in mijn richting zet één achteruit, tot ik niet meer verder kan. De koude muur houdt mijn passen tegen, duwt zich in mijn rug.
Twee paar handen worden aan beide kanten van mijn gezicht gezet. Een muntgeur omringt me. Zijn gezicht enkele millimeters bij me vandaan. "Ik weet niet wat voor spreuk je op me los hebt gelaten, maar ik kan niet meer normaal functioneren zonder bij je in de buurt te zijn."