XmorayX

okulum açıldığı için bölüm atamayabilirim çok sık

XmorayX

Görmek, duymak, anlamak... Bunlar belki de günümüz Dünya'sının en büyük problemlerinden biridir. Herkes her şeyi gördüğünü, duyduğunu zanneder. Oysa ne kadar yanılıyordur insan. Gördüğünü farklı anlar, duyduğunu farklı yorumlar. İşte buydu benim hayatımı mahveden, onun gördüğünü farklı anlaması, duyduğunu farklı yorumlamasıydı. Onu hiçbir zaman bunun için suçlamayacağım çünkü demiştim ya sonuçta o da bir insandı, tüm kalbimle çok sevdiğim bir insan. Ha ama onu bir şey için suçlamam gerekirse o da bana kendimi açıklama şansı vermemesi olurdu, lakin bunu da yapmayacağım. Anlamak ve kendini inandırmak arasında büyük bir fark vardır. Bir olayı anlamaya çalışan bir insan her türlü fikre açıktır bilakis kendini inandırmak isteyen insan, sahip olmak istediği inanç dışında başka şeylere kendini kapatır.

XmorayX

"Sevgi?.." dedi sorar gibi gözlerimin içine bakarken. Bakışlarımı istemsizce kaçırmıştım. Çenemden ince, uzun parmakları nazikçe tuttu ve gözlerimi gözlerine sabitledi. "Sevgi senin için gerçekten bu mu Sevil?" dedi. Dilim sanki lal olmuş gibiydi. Ağzımı birkaç kere kapatıp açtım ama kelimeler dökülmedi. Ona karşı olan hislerimi bakışlarımla anlatmaya çalıştım. Ne de olsa biz birbirimizi her zaman anlardık, değil mi? O ise o gün beni anlamamayı seçmişti. Gözlerindeki hayal kırıklığını asla unutamayacağım. Arkasını dönüp sessizce gitti. O beni anlamadı belki ama ben onun içindeki tüm duyguları anladım.