Sen hiç ben olup seni sevmedin ki, bilmiyorsun benim dünyamdaki yerini. Herkes silikken senin nasıl parladığını, ellerimin ellerini nasıl aradığını, seni gördüğümde kalbimin nasıl gülümsediğini, herkesten kaçarken ayaklarımın sana nasıl koştuğunu, herkese dönerken sırtımı, sana nasıl kollarımı açtığımı. Sen hiç ben olup seni sevmedin ki. Seni sevmenin bana tüm dertlerimi unutturduğu gerçeğiyle tanışmadın ki. Sen hiç ben olup özlemedin ki kendini. Gözlerin seni gördüğünde büyümedi ki hiç. Seni daha çok tanımak, daha çok dinlemek, daha çok öpmek istemek nedir bilmiyorsun ki. Sence birinin gözünde değerli olmadığını bilerek sevmek nedir? Sen hiç benim kalbimden seni sevmedin ki. Keşke ben olsaydın ve seni sevseydin. O zaman seni sevmenin ne kadar zor, vazgeçmeninse tek çarem olduğunu anlardın.'
