Yazdığı gibi umutsuz ve delinin tekiyim. Bir şeyleri umut etmeyi veya hayal kurmayı bırakalı uzun zaman oldu. Hiç hayalsiz yaşar mı insan demeyin. Yaşıyorum işte bazen aklıma geliyo düşünüyorum sonra siktir et nasıl olsa buda olmaz diyerek kapatıyorum orda. İnsan hayal kurmayı da bırakınca tamamen karanlıkta kalıyor. Yol gösteren yok, bir ışık yok, belki de yol yok o yolu ben çizerim. Benim yolum ne kadar yol olursa işte. Gerçek kimliğimden her zaman kaçıyorum. Yalnızım en iyisi o zaten. Acaba bu da beni aldatır mı, terkeder mi, sırtımdan bıçaklar mı derdi yok. Yalnızlığında en çok bu yönünü seviyorum  işte. Benim tek dotum kağıt, kalem, kitap ve kulaklığım. Hayatımda bunlardan ibaret zaten.

 Benim kim olduğuma gelirsek; gerçek kimliğim yok ve söylemeyi de düşünmüyorum.

Manisalıyım
19 yaşındayım