🖇

Anlamalısın Liva... Ne kadar yabancı gelse de. Çünkü ev bazen, dört duvar ve bir çatıdan oluşan tuğla yığını değildir. Ev bazen... insanlardır.

Var mısın yoksun
          Var mısın yoksun
          İki gözüm eminim sen yoksun

Kalbimizde emareler,
          
          Sokaklarimizda nöbetçiler,
          
          Ruhumuzda lekeler var..

Eğer en başa dönebilseydin, yine de yapar mıydın? Her şeyi? Yine de aynı kararları alır mıydın?
          
          Sessizlik.
          
          
          "Evet"
          
          
          Doğru düzgün duraksamadı bile. Pişman değil. 
          
          
          
          "O zaman üzgün olmamın hiç bir anlamı yok"
          
          

Karaca hiç düşünmüyor musun?
          
          Neyi?
          
          Uyuyamıyorum.

Dönüşü yoktur bazı gidişlerin, demişti annem.
          Esved  gitmemişti ki dönüşü olmasındı, değil mi anne?
          
          
          Uyuyor sadece o.
          
          
          Dinleniyor.
          
          
          Çok yoruldu.
          
          
          Hepimiz yorulduk.
          
          
          Şimdi o dinlensin, sonra biz dinleniriz
          
          
          Değil mi Kunt?

O zaman tanışıyor olsak, kimsenin anlamadığı şeyi, sen de anlamaz mıydın Kunt? 

"Zaten isteyerek kırmaz kimse kimsenin kalbini" dedi annem.
          
          "Öyleyse hata yapmak aşığa caiz değil mi?"
          
          "Üflesen geçer mi oğlum, kalbin acısı?"
          
          "Geçmez," dedi Kunt "Ama kalbin mayasında var kırılmak. Zaten insan sevdiğine kırılır"
          
          "Kırıla kırıla, ne olacak oğlum halimiz?"

Maybe hating you's the only way it doesn't hurt
          So I'm gonna hate you
          I'm gonna hate you
          Paint you like the villain that you never were
          I'm gonna blame you
          For things that you don't do
          Hating you's the only way it doesn't hurts

Dinlemiyor insanlar, bence anlatamadım
          Derinimde yaram var, bence saklayamadım
          Üleşiyor şeytanlar, nehirleri içimde
          Hoşt köpekler deyip de kafayı dağıtamadım
          
          Ah güvercinim, beyaz eşim, tek dişim
          Sevemiyormuş meğer katı kalbim doya doya
          Ah seviştiğim, sevildiğim, yenildiğim
          Değemiyormuş meğer taş ellerim doya doya