Artık ben de sıkıldım güçlü görünmekten,içim düğüm düğümken başka düğümleri çözmekten.Herkese yetişmekten ama hep kendime geç kalmaktan.Eskiden olsa bir şekilde yakasından tutardım hayatın,ama şimdi tutunduğum her hayat elimde kalıyor. Ya benim gücüm tükenmiş yada hayatın karşıma çıkardığı yürekler çok acımasız. Haketmeyenler en konforlu kalplerde sefalarını sürerken,nedense ben hep iyi halden tahliye ediliyorum yüreklerden,ama şimdi sevmeyi bilmeyen yüreğimi konuşmayı bilmeyen dilimi kaldırdım raflara...haliyle tozlandı da...