Merhaba yazar durumunun farkındayım birkaç haddini bilmez seni baltalayıp duruyor ve korkunç bir dille ! Ben şunu söylemek istiyorum onlara lütfen acı insanların içini görmek gibi bir yeteneğim var ve hiç kendine sormadın mı ? Bunu neden yapıyorlar sence ? Hayır lütfen öyle düşünme . Sebebi şu söyleyince gerçekten için acıyabilir. Tamam başlıyorum. Öncelikle onlar kendileriyle barışık değiller. Düşün bir bu tür şeylere düşkün olmayan bir kişi böyle bir kitabı nerden bulsun ? Okuyorlar zevk alıyorlar fakat böyle bir fanteziye sahip olmayı kendilerine yediremiyorlar. Bu yüzden bu mesajları atıp kendilerini bir miktar rahatlatmaya çalışıyorlar ama şunu bil: Rahatlayamıyorlar . Hiç bir insanı söylediklerine inanamaz öyle davranabilir ama inan öyle hissetmezler. Söylediğim her şeyin ötesinde kendilerini sevmiyorlar . Bu yaptıkları kendilerine o kadar büyük bir eziyetki kelimeler yetmez. Çünkü ne yaparlarsa yapsınlar hayatlarını ne kadar kusursuz hale getirirlerse getirsinler yine de mutlu olamicaklar çünkü kendileriyle barışık değiller. Kendilerini sevmiyorlar. :(
Bu yüzdende başkalarını hiç düşünmeden anlamadan eleştirmek gibi bir hata yapmak kendilerini kabullenmekten daha kolay geliyor onlara.
Şimdi en acısına geliyorum:
Bizim onları hiç bu şekilde düşünmeyip ateşe ateşle cevap vermemiz. Böyle bir şeyi hiç düşünmemiştin öyle değil mi ? Düşün bir hiçkimse onlara cevap yazmasaydı ne olurdu ? Ben söyliyim hınçlarını çıkarıcakları kimse olmadığından kendilerini bir süre parçalicak ve en sonunda pes edip kendileri üstünde daha fazla düşünücekler. Böylesi daha iyi değil mi ?
İki taraf hakkındaki düşüncelerimi de oldukça içten ve hissederek cevapladım. Yazmaya devam edip etmemek sana kalmış.
Empati kurma yeteneğimin yüksek olmasını seviyorum, Fantezilerim var bunuda kabul ediyorum , kendimi tüm iyi ve kötü yanlarımla kabul ediyorum...
KENDİMİ SEVİYORUM
Lütlen yazmaya devam et yazar.
