Yazar Lou

İzmir'e acil şifalar diliyorum. Geçtiğimiz aylarda gerçekleşen Elazığ depreminden benim yaşadığım şehir Kayseri de etkilenmişti maalesef. Aileme tanıdıklarıma şükür bir şey olmadı, maddi zarar konusunda da öyle. Fakat o anki korkumu, normalde sakin bir insan olduğuma rağmen bayağı yüksek bir seviyede yaşadığımı hatırlıyorum. Çok korkmuştum. Ben öyle korktuğum halde evlerinin yıkıldığını içinde bilenler, duvarı üzerine gelirken görenlerin telaşı nasıl olur düşünemiyorum bile. Gerçekten insan depremi yaşamadan anlayamıyor. Biz milletçe ülkece İzmir'in arkasındayız. Pes etmeyen milletimiz umarım kurtulur. Acil şifalar diliyorum.

Neresi bizim evimiz? Sevdiklerimizin yanı mı, kendimizi güvenli hissettiğimiz bir yer mi, neresi? Hiç sordunuz mu kendinize, benim evim neresi diye? Hiç sordunuz mu kendinize, gülüşlerim içten mi diye? Hiç sordunuz mu; kimim ben, neyim, ne için varoldum diye?
          
          Belki hiç olmamışızdır var?
          Belki hiç sevememişizdir,
          Belki hiç sevilmemişizdir?
          Belki de biz hiç yokuzdur?
          Belki evimiz yoktur bile,
          Belki görmemiştir bizi kimse? 
          Belki hiç öğrenmemişizdir, bildiklerimizi?
          Ya da...
          Belki de silinmiştir ebedi bir hafıza kaybıyla, içimizdeki tüm sevgi?...