Belki de; umutsuz serzenişlerle bezenmiş ruhumda, bir umuttu kitaplarım.

Ruhumun derin uçurumlarında öldürdüğüm benliğimin, çürük kokusu vuruyordu burnuma. Umutlarımdan asılı olduğum, hayallerimden vurulduğum, düşüncelerimde boğulduğum bedenimi bir kafes niyetine kullanan ruhuma borçluyum, içime çektiğim her nefesi..

Zihnimin içinde filizlendirdiğim düşüncelerimi sizin gözyaşlarınızla büyütmek için buradayım...



Renk yoksunuyum ben yalnızca siyaha muhtaç...
  • ZİHİN İNTİKALİNDE.
  • JoinedJune 27, 2019

Following

Last Message