𝙡𝙪𝙣𝙖𝙧𝙞𝙪𝙢

Neden herkes benden bir şeyler bekliyor hemde yorulduğum dakka?

Bura əslində çox uzun ama çox uzun bir şey yazmışdım həyatın işinə bax ki paylaşılmadı və sonsuzluğa gedən kimi yox oldu və kopyalamamışdım. Məndə birdə yazmaq istəmədim çünki yapmacık olacaqdı, nəysə dediklərim ağlımda Salman olacaqlar olsa edilməsi gərəkəni bilirsən. 

Bir kızımız olucak, senin kopyan. 
          Adı Gece benim dünyam. 
          Öğreneceyik aile olmağı 
          Tam bu anlarda derler uyan.

Açılın açılın tekrar
          Çoçukluk izlerimdeki yaralar

Yüzüyorum, yüzmek istiyorum, suyu seviyorum çünkü ve kıyı berbat bir yer ama suda boğulacağım, dalgalar büyüyecek. Anlıyor musun? Saçmalıyor muyum? İçimdekileri daha nasıl anlatabilirim. bilmiyorum ama yüzümü okşayan dalgalar gün gelecek beni boğacak. Şimdiden başladı. Ne yapacağım? Yüzmemek korkaklık mı? Kıyıya dönmek ise mutsuzluk?

Aut viam inveniam 
          Aut faciam.

Bu gün həmişə yanından keçdikdə diqqət etmədiyim mozaika’ya diqqət yetirmə imkanım oldu. İstəmsizcə mozaikdə qoyulan şəkil öz kimliyimdə fərqli hissləri keçirtdi mənə . Fərhadın acınacaqlı vəziyyətini hayli hayli anlaya bilirdim. 
          Fərhadın əyilmiş duruşu insanın cəmiyyət və təbiətlə olan mübarizəsini, həm də daxilindəki daxili sarsıntını simvollaşdırır. Sevgisi, elə bir gücə çevrilib ki, özünü belə fəlakətə aparıb. Amma bu fədakarlıq qarşısında Şirin, sükut içində, toxunulmaz bir ilahə kimi durur – sanki heç bir şey dəyişməz. Bu görüntü, hər kəsin öz sevgi yolunda fərqli sonluğa çatacağını göstərir.

İnsan dediyin şeydende çok şey beklememek gerek zaten siktirboktan canlarız işte abartcak bir şey yok.

hep bir kız çocuğum olsun isterdim. yaşayamadığım çocukluğumu onunla yaşamak. ona uyumadan önce masallar ya da başıma gelen tatlı hikayelerden anlatmak. birlikte büyümek. büyüdüğü her anını aklıma kazımak. ilk defa "baba" diyişini duymak.. eve üzgün halde döndüğüm zamanlarda onun yüzünü görür görmez tüm derdimi unutayım. sadece baba kız değil, içini açacak kadar onun en yakın arkadaşı olmak. ne bileyim, aşık olduğu çocuktan bahsedince kaşlarımı çatayım şakasına, "kim bu eleman" diye. sonra gülümseyerek "benim kızım büyümüş de aşık mı olmuş!" diyeyim. tüm mutlu anlarında yanında olayım. sonra bir gün ben olmazsam "işte babam böyle biriydi" diyerek gerilmek yerine, gülümsesin istiyorum..

Hocam….   Eh nəysə