Tony

Edebiyatçınin kitap sınavını son güne bıraktım 

Hatırlatta sana ellerimi niye sevmediğimi yarın anlatayım 

Her gün aynı şey aynı soğuk bakışlar aynı sessizlik O kadar güzel alıştılar ki beni dışlamaya dnsndns artık varlığımı bile fark etmiyorlar sınıfta biri gülerken bir diğeri arkadaşına sarılırken ben hep bir köşede oturuyorum sanki bir duvar olmuşum varya varım ama kimsenin umrunda değilim içimdeki öfke bazen büyüyor Ama ne zaman öfkeme sarılsam ne zaman karşılık vermek istesem yalnızlığım beni susturuyor sınıfta beni istemedikleri o kadar belli ki kendime bile “Belki haklılar” demeye başladım belkide sorunlu benim amk 
          
          Alt dudağım bunu yazarken yine kanıyor snwnsnwnw Farkında olmadan o kadar çok ısırmışım ki çeneme akınca hissettim Bu alışkanlık da benden nefret ediyor sanki amk dudaklarımı bırakmıyor ama acı hissetmiyorum artık dudaklarım midem beynim hepsi uyuşmuş gibi Yemek yemeyi bile unutuyorum çoğu zaman zaten kimsenin umurunda değil  kilo vermişim gözlerimin altı çökmüş kim ne yapsın ki? kendimi kaybettiğimi bile fark etmiyorlar Belki de bir gün tamamen yok olurum kimse anlamaz
          
          
          

Neden sadece neden diye sormak istiyorum Neden beni kendine bu kadar bağladın sonra da böyle sessizliğe terk ettin neden varlığınla içime kocaman bir dünya kurup yokluğunla da o dünyayı yıkıyorsun seni düşünmekten başka bir şey yapamaz oldum her şeyde sen varsın bir bakışta bir kelimede hatta sessizlikte bile senin izlerin var ama sen yoksun Büşra beni kendine bu kadar alıştırıp neden yokluğunla sınadın biliyor musun özlemek ne kadar yakıcıymış? Ben bunu senin sayende öğrendim  Ve bu düşündüğünden çok daha zor bununla baş edemiyorum beni bu duruma sokmama  lazımdı
          
          

 Sen yoksun ya ben de yok gibiyim sanki bir gölgeye dönüşmüşüm bedenim burada ama aklım hep sende Özlemin öyle derin öyle yakıcı ki bazen nefes almayı bile unutuyorum günlerim hep birbirine karışıyor yemek yemeği hatta su içmeyi bile unuttuğum oluyor sen aklıma geldiğinde her şey duruyor bir anda boşluğa dalıyorum ellerim titriyor kalbim sıkışıyor sanki sen olmadığında yaşam bile anlamını yitiriyor Büşra 

Her şey seni hatırlatıyor bana bir şarkının sözlerinde kayboluyorum bir rüzgarın esişinde seni hissediyorum Sokakta birinin gülüşü bile seni andırıyor bazen dönüp bakıyorum ama sen yoksun  Ve işte o an dünya daha bir sessiz ve daha bir karanlık oluyor bana seni o kadar özledim ki bazen sırf adını anmak için kendime küçük bahaneler yalanlar oyunlar artık her ne boksa yaratıyorum amk kendimle konuşuyorum hayalini yaşıyorum ama hiçbir şey senin yerini dolduramıyor

Sana soyleyemedıgım onca şey birikti içimde seni ne kadar sevdiğimi ne kadar özlediğimi hayatımın her zerresinde sana olan ihtiyacımı anlatamıyorum kimseye Sana anlatmak istiyorum ama sen yoksun yokluğun her anıma sızan bir hüzün gibi  Sabah kalktığımda bile ilk aklıma gelen sensin rüyalarımdan da çıkmıyorsun ama artık "Nasılsın?" diye soracak cesaretim yok çünkü delireceğimden korkuyorum çünkü asla cevap gelmeyecek gibi hissediyorum senin sesinin tonunu bir daha duymadan nasıl dayanırım bilmiyorum

O kadar çok dalıp gidiyorum ki en basit şeyleri bile yapamaz oldum su şişesini açıyorum içmeye üşenip bırakıyorum çünkü her şey o kadar boş geliyor artık bana sanki sensiz bu dünya bir ağırlık olmuş omuzlarıma insan birini böyle özleyince nasıl devam eder ki? Algılayamıyorum ben bu duyguları kendim baş edecek gibi değilim çok tuhaf şeyler ben devam edemiyorum Sadece seni bekliyorum geri dönmeni o bildiğim sıcaklığını yeniden hissetmek istiyorum 

Sana olan ihtiyacımı tarif edecek bir kelime bulamıyorum anlatamıyorum hiçbir şekildesanki sen içimdeki her yarayı İyileştiren bir ilaçsın ama şimdi yoksun ve ben her geçen gün biraz daha dağılmaya devam ediyorum lütfen dön artık Çünkü ben sen olmadan yaşamak nedir bilmiyorum Çünkü seni düşünmek bile yetmiyor artık çünkü sensizlik her şeyden daha fazla acıtıyor bu çünkület asla bitmeyecek lütfen gel artık dayanamıyorum 

Biliyor musun büşram Yokluğun bir boşluğun ne kadar büyük olabileceğini öğretti bana telefona her baktığımda bir bildirimde adını görmeyi o kadar çok istiyorum ki O küçük ekranda beliren birkaç kelimen bile sanki tüm dünyamı aydınlatacakmış gibi geliyor ama şimdi sessizlik var koca bir sessizlik Ve o sessizlik her gün içimde büyüyor
          Sen yoksun ya her şey eksik gibi söyleyecek çok şeyim var ama hepsi boğazıma düğümleniyor günler geçiyor ama seninle paylaşamadığım her an kalbimde bir yara gibi iz bırakıyor Özlem ne ağır bir yükmüş 
          seni düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum sanki bir yanım eksik bir yanım hep senden medet umuyor seni görmek sesini duymak halini hatırını bilmek O kadar sıradan görünen şeyler benim için bir mucizeye dönüştü o kadar imkansızlqştı
          Biliyor musun?yokluğunda bile sana ihtiyacım var Çünkü varlığın bana güç veriyordu en kötü günümde bile bir cümlen bir fotografın her şeyi değiştirebilirdi ama şimdi yalnızım sensizim sana anlatmak istediğim onca şey içimde birikti ve sen olmayınca her biri anlamını yitiriyor ve ben hepsini unutuyorum 
          Seninle konuşmayı beraber gülmeyi hatta en saçma şeylere bile birlikte üzülmeyi özlüyorum özlemek ne demek sen gidince öğrendim zaman geçtikçe azalır sanıyordum ama yokluğun kalbimde bir yara gibi ne kadar geçerse geçsin daha da derinleşiyor
          Lütfen dön artık sadece birkaç kelimenle bile dünyamı eski haline döndürebilirsin yemin ederim bunu yapabilirsin çünkü seninle her şey tamam sen olmayınca hiçbir şey yerinde değil seni ne kadar özlediğimi sana ne kadar ihtiyacım olduğunu kelimelere sığdıramıyorum ama bil ki burada hep seni bekleyen biri var her daim ve her zaman sadece senin varlığınla tamamlanacak bir yürek var