(Minnxikra eski hesabımdır çalınması halinde bu hesaba geçilmiştir)

Ben buyum.

Kenar mahallede büyümüş,

İllegale bağışıklık kazanmış,

Ucuz biralar içmekten keyif almış,

Kalem gibi sigara saran,

Kravatlı adamlardan pek hoşlanmayan,

Sokaklardan korkmayan,

Ve memurları yürüyüşünden tanıyan,

Ben buyum.

Aydınlıktan korktuğu için ışıkları kapatan,

Hem suça meyilli, hem sabıkasız,

Ben buyum.

Paçalarının çamura bulaşmışlığını seven,

Uykusuzluktan kızaran gözlerine aldırış etmeyen,

Plansız,

Kuralsız,

Kendi başına bir savaşım ben.

Direnişim.

Tanrının bu dünyaya attığı en cesur, kazığım.

Uçurum çiçeklerini severim,

Kapitalist gelir bana kırmızı güller.

Orkideler orospulara armağan edilmeli..

Ve intihar edenlerin mezarı başında ceket iliklenmeli..

Ben buyum.

Babası tarafından terk edilmiş,

Hep terk edilmiş,

Cinayetler düşlemiş,

Bıçaklar bilemiş..

Bağımsız bağımlı.

Hep az konuşmuş,

Genelde kaçak..

Umursamaz sanılmış, kırılmaz, aldırmaz.

Ötekileştirilmiş,

"O boşverir" denilen..

Kimsenin bilmediği hüzünler taşıyan ruhunda aslında..

Kimsenin tahmin edemediği kadar büyük yorgunlukları olan..

Suçsuzluğunun bedelini ağır ödemiş,

Hak etmemiş,

İnançlarıyla alay edilmiş..

Çatlatılmış su içtiği bardaklar.

Ben buyum.

Bu yüzden tanışmalarımı merhabadan öteye taşımıyorum.

Gözünüzü boyuyorum belli olmasın diye çıplaklığı hayatımın..

Kara kaderimi gizliyorum, ak maskemin ardında.

Ben buyum.

Bu dünyaya yollanmış bir maalesefim.

Ben buyum.

Adım attığı an yollarının yarılacağını bilen,

Ve adım atmaktan başka seçeneği olmayanım..

Hayalinin bile sizi darmadağın edeceği, gerçek bir felaketin ortasındayım.



-İKRA NUR SAPAN