Hayat yalandan ibaret değildir aslında. Gerçeği yalanlarla yıkayan bizim yalan sözlerimizdir, hayatı yalan yapansa insanın ta kendisidir.

Kara kalem resim yapmayı seviyorum. Çünkü kimin ne renk olduğunu hala çözemedim.

Eşeğe semer alınırken ne düşündüğü sorulmaz ölçüsü alınır. Ölçünü aldırtma bana!

Biz saymayı fasulyeden öğrenmiş bir nesiliz. Kimleri fasulyeden sayacağımızı iyi biliriz.

Senin gibiler su ihtiyacını ancak tükürdüğünü yalayarak karşılıyor. Ne yaparsın işte...

Bir zamda şu insanlara gelse kendilerini bu kadar ucuza satmasalar.

Kör değilim ama canım istemezse burnumun ucundakini bile görmem.

Bugün laf koymayacam. Çay koydum; gel, iç, insanlık gör.

Eksik olmayın, dedik. Fazla olmaya başladınız. Hayırdır?

Ben insanları harcamayı iyi bilirim. Yeter ki bozuk olsun.

Sabrımın sınırları taştığında hayatımdan silemeyeceğim insan yoktur.

Hesabını veremeyeceğin işlere kalkışma! Öbür tarafta bulaşık yıkatmıyorlar.

Canım, bak! Bir derdin sıkıntın olursa, biliyorsun, hiç umurumda değil.

Her gece resmine bakmadan yatamıyorum, illa tüküreceğim.

Canımı sıktığın zaman sana tekme tokat dalıp, "Pardon! Dalmışım." diyesim var.

Lütfen insan taklidi yapma yakışmıyor.

Yanımda olması gerekenler zaten yanımda def olup gidenler kimin umurunda...

Tam diz çöktürecektim iki hecelik adına Paşam şiir yazılmaz dediler üç kuruşluk kadına...

Senle olan hayallerimi sen öldürdün.. Senle olan anılarımı sen öldürdün. Aşkımızı basit insanların yıkmasına sen izin verdin. O yüzden işte sen de benim için öldün.