Dün gece çok aradım, aradım bulamadım.
Kör olası çöpçüler, aşkımı süpürmüşler...
Asla iyileşmez dediğim yaraları şarkılarıyla iyileştiren, yaralarımı saran adam; mekanın cennet olsun.
Aslında ölülere şiir yazılmaz, ölüler zaten şiirdir. Bir şiire düştüm sevgili Erkin Koray, sesine çok benziyordu.
Gözlerim bir şiirde kaldı ya, geçmez yalnızlığım benim...
Ve sen çiçeklere aşağıdan bakmaya gittin ama en güzel çiçekleri görmek için elini kalbine götürmen, ruhunu görmen yeterliydi...
Her "kimsesiz" hissettiğimde her adımı bulamayışımda da adımlarım ilk senin şarkılarına gelecek Erkin Koray çünkü bildiğim en sakin liman senin şarkıların olacak...
Fark etmeden yaralarımı sardığın için sana minnettarım. Seninle birkaç saniye de olsa konuşmak isterdim ama bu da maziye kaldı...
Son sözüm: Hayatın güzelliklerini tartışırken, hep senden bahsedeceğim...