Kalp deyince sadece organ gelmesin aklınıza.. Sadece bu kelimeyle sıyrılmayın işin içinden.. O kalp sizin canınız. O kalp sizin canınızı aldığınız yer. Ömrünüz boyunca sevdiklerinizi barındırdığınız yer.. O, duyguların nedeni.. Hani birini görünce, adını dahi zikredince yerinden çıkacakmış gibi atan o kalbin kırılmasına paramparça olmasına izin vermeyin.. Koruyun.. Bu dışarıdan gözükmüyor ki yaralanınca yarabandı takasın.. Kemikten olmadığına bakmayın en çok o kırılır.. Bi söz, Bi bakış, Bi üzüntü, Bi sarsıntı, Bi vurdumduymazlık bile kırabilir onu.. Çok çabuk kırılır ama onarması zordur sakın unutmayın.. Çeşitli şeyler denersin onarmak için ama kırılmıştır Bi kere.. Ne kadar çabalasanda olmaz bazen.. Canın dediğin kişiyi bile acıtmıştırsın o kırıklarla belki de.. Ya da kırık değilde yangın vardır kalbinde.. Biri yakmıştır ya gidişiyle ya da yaptıklarıyla.. Vazgeçmek zorunda bırakmıştır seni. Canını yakmıştır.. Ama canım diyordu sana belki.. Sende can yerine koymuştun belki de onu.. Ama gitmesine izin vermek zorunda kalmıştırsın gittiyse.. Aldığın nefes bile acı veriyordur.. Ama unutma canın dediğin kalbinde çıkardığı yangında en çok yanan oldu.. Tabi sevdiyse gerçekten.. Bi de gurur var tabi.. Ne kadar yansa da ne kadar kırılsa da ne kadar acısa da söylememe nedenlerinden biridir bu gurur... Gururunuzu bırakın kenara artık. Her şey için geç olmadan. Yangınınızda kendinizde kül olmadan bıraksın gururu.. Söylerseniz bişey kaybetmezsiniz aksine belki canım diye sevdiğiniz canınızı da alıp gitmez...ben kaybettim siz kaybetmeyin... :(
