Yalnızca kendimi düşüneceğim bundan sonra..Geleceğim için çaba göstereceğim, bir yerden sonra anladım ki ölümüne değer verdiğim insanların gözünde zerre kıymetim yok .Hiç kimseye bir şey anlatmıyorum, paylaşmıyorum kimseyle..Çünkü ben yarım kaldım..İçime atıyorum her seferinde çünkü dinleyenim yok..lakin benim içim içimi ne kadar yese, ben ne kadar gözyaşı döksem de insanlar o kadar kolay toparlanıyor ki benim arkamdan, o kadar çabuk unutuluyorum ki..yaşadığımız o kadar anıyı tek başıma yaşamışım, aklıma gelenlerle hep ben ağlıyormuşum meğer..Bir bakmışım yapmam dediği her şeyi yapmış..yerim çoktan başkalarıyla dolmuş..Ben tek başımayım oysa..gülüyorum yalandan..Kimseyle samimi olmayı bi kenara at tek kelam edesim, kendimden söz edesim gelmiyor...