☆

Merhaba nasılsın? Uzun zamandır aktif görmedim seni merak ettim, kendine iyi bak ❤️

Bugün zihnimdeki mezarlıktan bir yer ayıracağım sana. En saf duygularımı gömdüğüm cehennemden çıkarttığın ve ruhuma verdiğin eziyet sebebiyle ziyan ettiğin duygularımın yerine seni gömeceğim. Unutamam belki, hatırladıkça o aptal gülümseme yüzüme yayılır bir şekilde ama geride bırakacağım seni. Hayatıma tıpkı bir güneş gibi doğduğunu içimi ısıttığını zannetmiştim. Oysa bugün karşımda kanlar içinde izlediğim bir gün batımı var hatta varlığın o kadar soğuk hissettiriyor ki donarak öleceğimi bildiğim hâlde son nefeslerimle gidişini izliyorum ve en kötüsü de buna değmeyeceğini biliyorum...

Ve bazen en yakınların Tanrıya dua eder sen de bunu işitirsin. 
          "Keşke ölsen de rahatlasak."

Saatlerdir izlediği rutubetli tavandan gözlerini çekip oturur konuma gelirken istediği tek şey birkaç nefes sigaraydı. Parmak uçlarında tuttuğu ince sigarayı yakarken buruk bir gülümseme sunmuştu boşluğa doğru. "Hayatım da ellerimde aynı böyle yanıp gitti" diye düşünüyordu. Ciğerlerine hapsettiği zehir henüz boğazlarına varamadan yanaklarından aşağı gözyaşı olarak süzülüyordu. Güçsüz kollarıyla son kez, yerden destek alarak ayağı kalktı. Kafasında taşıdığı şeytan bugün oldukça gürültülüydü. Yarım kalan şaraptan bir yudum daha alıp elindeki sigarayı bardağın içine attı. Sigarayı şarabın içinde sönene kadar gülümseyerek izlemişti. Günlerdir küvetin hemen yanı başında beklettiği, nihayet bugün işe yarayacaktı. Bileklerine bastırdığı ince metal oldukça keskindi şimdiden birkaç damla kan beyaz tene eşlik ediyordu. Canı çekiliyormuşcasına yavaş hareket ederken soğuk suyla dolup taşan kuvetin içine girdi. Birkaç dakika içinde suyun rengi şarap bardağındaki rengi andırmıştı. O ise tıpkı bardağın içindeki sigara gibi acı içinde sönüp yok oldu.

Ben hâlâ, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, ‘yaşayan bir cesetten’ başka bir şey değildim.

Her şeyle savaşmazsın
          Her konuda en iyisini yapamazsın 
          Her zaman mantıklı davranmak mümkün değildir
          Bazen akışına bırakmak gerekir
          Bazen savaşmak yerine, yenilmek gerekir.
          Huzurlu olabilmek için
          

Kendimi öldürmeyi ben istedim ama beni her gün öldüren sendin anne.

O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,
          yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.

Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde 

Neden böyle hissediyorum ki? Hayatimda iyi bir şeyler olduğunda bunun felaketin habercisi olduğunu düşünmemek elimde değil. Her ne kadar beni paramparça etsen de umarım asla beni bırakmazsin anne. Çünkü şu son iki günde anladim ki, içimde biriktirdiğim onca nefret senin bir sarilmana bakiyormus. Beslediğim onca kin yok olmak için senin bir sözüne bakıyormus. Bilmiyorum belki de bir şeyleri düzeltmeye çalışıyorsun. Bunun için hep gec kaldığını söylesem de içimdeki çocuk bunca yıldır bu anı bekliyormus. Nasıl hissedeceğimi bilmiyorum. Sen bana iyi davrandıkca kötü şeyler olacakmış gibi hissediyorum. Özür dilerim.